Το πολύτιμο ευτελές
Γ.Κοκκινάκος
Το λίγο εζήτησα και με τιμώρησαν με το πολύ
Οδ. Ελύτης
Πριν μέρες, πεζοπορία αποφασίσαμε να κάνουμε με ένα φίλο. Ετοιμαστήκαμε λοιπόν, πήγαμε με το αυτοκίνητο μέχρι ένα σημείο και να ‘μαστε, έτοιμοι για την οδοιπορία στη φύση. Ξεκινώντας ήταν ακουμπισμένο στην αρχή της διαδρομής, με τέτοιο τρόπο, σε τέτοιο σημείο, έτσι που ο οδοιπόρος, αν το χρειάζεται να το δει, να το πάρει οπωσδήποτε, ένα ραβδί.
Το πήρε ο φίλος μου και μόλις τελειώσαμε τη βόλτα, το άφησε στο ίδιο ακριβώς σημείο. Για τον επόμενο, για τον κάθε φορά επόμενο.
Ένα ραβδί, ένα απλό ραβδί ήταν. Αλλά φορτισμένο, από δεκάδες, εκατοντάδες χέρια. Ειχε νoιωσει το σφυγμό τους ειχε πάρει τον ιδρώτα τους ,ειχε ακούσει την κοπιώδη αναπνοή τους ειχε συνομιλήσει με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους.Διότι ερχόταν από πίσω, από τον προηγούμενο, από τον κάθε προηγούμενο. Σύγχρονοι άνθρωποι, άνθρωποι του πολιτισμού, της κατανάλωσης, της καριέρας, άνθρωποι της πόλης είμαστε. Και εγώ και ο φίλος. Όμως αμέσως πήγε κι έπιασε το ραβδί. Αμέσως κατάλαβε όταν ήταν εκεί για μας. ¨όπως ήταν κα για κάποιον άλλον πριν και θα συνεχίσει να υπάρχει για κάποιον άλλον μετά. Ένα «μοίρασμα» ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους, ένα «μοίρασμα» που έρχεται από το παρελθόν και θα πηγαίνει στο διηνεκές. Γιατί; Γιατί σκέπτεσαι, αισθάνεσαι και συμπεριφέρεσαι αλλιώς όταν είσαι σε φιλικότητα με τη φύση, έξω απ’ την κατανάλωση, το κέρδος, τον ανταγωνισμό, την λαιμαργία και την αποθήκευση. Γιατί μας έχει αλλάξει τον ψυχισμό ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Γιατί μας έχει αλλοτριώσει.
Δες τε πως ανυψώνεται το ευτελές και μετατρέπεται σε πολύτιμο, όταν ζεις σε αρμονία με τη φύση, όταν σέβεσαι και δέχεσαι την έσω ανθρώπινη ουσια σου ,όταν πας στην υλικότητα χωρίς υλοφροσύνη όταν συναντάς και αξιοποιείς ο,τι η φύση προσφέρει χωρις ανταγωνισμούς ,όφελος και ιδιοτέλειες
Είναι γιατί αμέσως αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα ευτελές στα ανθρώπινα. Ότι η ευτυχία δεν βρίσκεται στην πρόσθεση αλλά στην αφαίρεση.
Ότι στην πληρότητα φθάνεις από το δρόμο της ολιγάρκειας και όχι από τον δρόμο της συσσώρευσης…
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής με αναστοχασμό, σκεπτικισμό και νοσταλγία
Για ότι χάσαμε και στη θέση του βάλαμε τις σημερινές «αξίες» του σύγχρονου πολιτισμού… και
Για την αυταπάτη μας ότι τα υπαρξιακά ανθρώπινα χάσματα επουλώνονται με υλικά αγαθά!…