Τέσσερα χρόνια Νέας Δημοκρατίας και οι κεκράχτες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας έχουν βγει στα μπαλκόνια.
Ο τηλεβιβλιοπώλης πλέον δεν διαφημίζει βιβλία, αλλά καλάθια νοικοκυριού ,νονού, της σαρακοστής, της Ανάστασης κλπ.
Η κυβέρνηση μοιράζει επιταγές των 200 ευρώ.Δε λέω υπάρχει διαφορά .Ο διπλανός ανατολίτης Ερντογάν μοιράζει χαρτονομίσματα.
Οσο να ναι υπάρχει μία “διαφορά πολιτικού πολιτισμού”.
Πώς όμως να εξηγήσουμε αυτή τη σταθερή δημοφιλία του Μητσοτάκη;
Είναι άραγε μόνον αποτέλεσμα μιας απλής χειραγώγησης των πολιτών από τα σκοτεινά υπόγεια του Μαξιμου ;
Πώς διατηρείται αυτή η ψευδαίσθηση ως ζωτικό ψευδος; Φταίει άραγε μόνο η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης ;Αυτό είναι μία ρηχή και επιπόλαιη εξήγηση. Τεσσερα χρόνια η εξόφθαλμα ταξική πολιτική της κυβέρνησης, τα κραυγαλέα φαινόμενα διαφθοράς και επιλεκτικής αδιαφορίας για την κοινωνία και τα δικαιώματα των πολιτών, παρακολουθησεις επικοινωνιών, διάλυση του ΕΣΥ, ακρίβεια, όλα αυτά γιατί δεν επιδρούν στην αλλαγή στάσης των πολιτών ;
Προφανώς γιατί συμβαίνει κάτι πιο βαθύ πέρα από τις τετριμμένες πολιτικές εξηγησεις και αναλύσεις. Και προφανώς δεν υπάρχουν τα εργαλεία για μία σύγχρονη κοινωνική ανάλυση ,
Προ καιρού η Τσαπανίδου, κυβερνητική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ,επειδή δεν είναι εθισμένη στο πολιτικά αληθές, τόλμησε να πει ότι τα ΜΜΕ έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου στους πολίτες .
Τι ήταν να το πει; Της έπεσαν πάνω όλα τα κοινοβουλευτικά κοράκια της Νέας Δημοκρατίας,
Δηλαδή τι θέλεις να πεις; Οτι αν δεν σας ψηφίσει ο λαός ,φταίει ο λαός ;Κι άλλα παρόμοια χυδαία και λαϊκίστικα.
Προφανώς είπε την αλήθεια η γυναίκα. Μόνο που δεν είχε το θάρρος να την υπερασπισει.Διότι πρέπει να το λέμε. το είχε πει ο Βάρναλης πριν πολλά χρόνια στους μοιραίους:
Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα,
Υπάρχει ευθύνη στους πολίτες.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Εκτός από την σοσιαλιστικη ιδεολογία που είναι εύκολη, υπάρχει και η σοσιαλιστική ψυχολογία που είναι πολύ δύσκολη μας λέει ο ποιητής .

Οι πολίτες πολύ πριν τις ταξικές διαστρωματώσεις και τις πολιτικές πεποιθήσεις, πολύ πριν τη διαμόρφωση της ιδεολογίας, εσωτερικεύουν τις φαντασιακές σημασίες του συστήματος, Θεσμιζεται η κοινωνία φαντασιακά μέσα μας.Λεει ο Φρανσουά Μπιγετερ:Ανεξάρτητα από τις διαφορές στην ταξική συνείδηση,μιλάμε για μια κοινωνία και ένα πολιτισμό με μια βαθιά ενότητα των τρόπων του αισθάνεσθαι,του σκέπτεσθαι,του πράττειν ,του καταναλώνειν.
Ολες οι αξίες του καπιταλισμού έχουν κατακλύσει το “εγώ” μας. Αυτό είναι το βαθύ και το καίριο. Αυτό και η δυσκολία για μία κοινωνία της ελευθερίας, της αυτονομίας ,της αυτοκυβέρνησης, της ευθύνης .
Αυτό και η ευκολία για μία κοινωνία σαν τη σημερινή της ετερονομιας,της εθελοδουλιας,της υποταγής,του κενού νοήματος,της ασημαντότητας.
Η από- θέσμιση που συμβαίνει μερικώς σήμερα δεν αρκεί. Χρειάζεται μία νέου τύπου θέσμιση της κοινωνίας στη θέση της παλιάς, για να πάμε παρακάτω .
Αυτό λοιπόν είναι το πρακτεον για τους πολίτες.
Η γνώση ,ο αναστοχασμός, η εγκατάλειψη των βεβαιοτήτων και η ανίχνευση του δρόμου ..
Η θέσμιση της κοινωνίας με νέες αξίες και πολίτες με πάθος για τα κοινά .
Ντετερμινισμοι,εξέλιξη της κοινωνίας πάντα προς τα μπρος,και νομοτέλειες, στα ανθρώπινα δεν υπάρχουν .
Ολα εξαρτώνται από την συνειδητη δράση των ανθρώπων.
Αυτοί φτιάχνουν την ιστορία τους.