Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι που χαράσσεται εδώ και τρία χρόνια. Τις συγκρούσεις του 2008 τις διαδέχτηκε ο δημόσιος διάλογος των πλατειών απ΄ το τεράστιο ποτάμι της κοινωνίας. Τον Δεκέμβρη το κράτος απαξίωνε τη ζωή δολοφονώντας έναν 15χρονο. Το καλοκαίρι του 2001 η ζωή απαξίωνε το κράτος αναπνέοντας ελεύθερο αέρα στις πλατείες παρά και ενάντια στην κηδεμονία του. Το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας μπήκε σε ημερήσια διαβούλευση δημιουργώντας ένα τεράστιο ρήγμα στον τοίχο της αντιπροσώπευσης. Ο δρόμος άνοιξε, όμως το ερώτημα παραμένει, ποιος θα τον περπατήσει.
Σε αυτό το φεστιβάλ οι θεματικές που επιλέχτηκαν έχουν να κάνουν με την επικαιροποίηση της άμεσης δημοκρατίας, των αντιδομών κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και με τις αντιστάσεις στα σχέδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε συνθήκες κρίσης. Είναι μια επιλογή που συγκεντρώνει και συμπυκνώνει κεντρικές συνιστώσες του πολιτικού προτάγματος για μια ριζική ανατροπή του καθεστώτος και ταυτόχρονα μια επανανοηματοδότηση της εξόδου από αυτό.
Η άμεση δημοκρατία κινδυνεύει να γίνει καρικατούρα του εαυτού της και δεκανίκι της αντιπροσώπευσης, αν δεν αποτελέσει γενικευμένη και καθολική πρόταση για το σύνολο των συλλογικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων, είτε αυτές αφορούν στην οικονομία, είτε στην παιδεία, είτε στην παραγωγή, είτε στον πολιτισμό, είτε στην γειτονιά. Οι αντιδομές κοινωνικής οικονομίας δεν έρχονται να καλύψουν τις τρύπες της κρίσης, αλλά να ανοίγουν ρήγματα που η
δικτύωσή τους μπορεί να τα κάνει στηρίγματα ανατροπής του καπιταλισμού. Συνεπώς, η κοινωνική οικονομία αποκτά νόημα μόνο αν εντάσσεται σε ένα συνολικότερο σχέδιο ισότητας, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης, που καταργεί τις ηγεμονίες, τους αποκλεισμούς, την διαίρεση και τα προνόμια.
Παράλληλα, δημιουργείται ένα εφιαλτικό τοπίο μέσα απ’ τους σχεδιασμούς των fast-track επενδύσεων που έχουν να κάνουν με την ενέργεια, το νερό, τα απορρίμματα, τον ορυκτό πλούτο κτλ. Η ανάπτυξη αποτελεί την μαγική ράβδο για την κρίση, η οποία αποκτά ερείσματα και διαιρεί πολλές φορές τις τοπικές κοινωνίες, ιδιαίτερα τώρα που το φάσμα της ανεργίας γίνεται όλο και πιο απειλητικό. Πάνω σε αυτήν τη διαίρεση και στο φαντασιακό της μεγέθυνσης, ο γιγαντισμός και ο συγκεντρωτισμός των επιλογών του κεφαλαίου ανοίγουν διάπλατα την πόρτα της καταστροφής των τοπικών κοινωνιών και του φυσικού πλούτου. Οι κοινωνικές αντιστάσεις, που αφήνουν ήδη το αποτύπωμά τους σ’ αυτήν την μονοδιάστατη επίθεση, ανοίγουν πεδία δράσης και για την άμεση δημοκρατία και για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Είναι ο χρόνος και ο χώρος για ένα νέο κοινωνικό πράττειν συλλογικού, αμοιβαίου, συμμετοχικού, υπεύθυνου και αλληλέγγυου.
Αν στο πρώτο φεστιβάλ της άμεσης δημοκρατίας προσπαθήσαμε να ψηλαφίσουμε εικόνες απ΄ το μέλλον που διεκδικούμε, στο δεύτερο αυτές οι εικόνες μπολιάστηκαν με τον αέρα, τις ιδέες, τον ενθουσιασμό και τις αντιφάσεις των πλατειών. Στο τρίτο φεστιβάλ φιλοδοξούμε να μοιραστούμε πολιτικούς προβληματισμούς, να μοιραστούμε τις κοινές αγωνίες μας μετουσιώνοντας τες σε πράξεις και λύσεις, για να δημιουργήσουμε όλοι μαζί ένα δίκτυο κινηματικών πρακτικών, τόσο για να κερδίσουμε τη ζωή μας όσο και να σταματήσουμε τη λεηλασία της.
Ως απάντηση στη λογική της εκπροσώπησης και των λύσεων που παρατίθενται ερήμην της κοινωνίας από τα κομματικά επιτελεία εμείς αντιπροτάσουμε την άμεση εμπλοκή μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αρνούμενοι τη λογική του ανεύθυνου ιδιώτη επιλέγουμε τη δόμηση του συλλογικού ατόμου ενταγμένου σε συλλογικές διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Το εξερευνούμε και το δομούμε στο σήμερα χωρίς να το αναθέτουμε σε καμιά πρωτοπορία. Αυτή είναι για εμάς η πρώτη θεματική στο σήμερα για ένα φεστιβάλ άμεσης δημοκρατίας.
Αν η άμεση δημοκρατία μάς δίνει ένα τρόπο εμπλοκής ως σύνολο στη ρύθμιση της κοινωνικής ζωής δεν μπορεί να μη συμπληρώνεται από ένα αντίστοιχο περιεχόμενο, όπου η εργασία, η στέγη και η τροφή ξεφεύγουν από τη σφαίρα της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης. Η απάντηση βρίσκεται στην κοινή και αλληλέγγυα αντιμετώπισή τους με τη δημιουργία και την επέκταση ενός συνόλου αλληλέγγυων, μικρών και οριζόντιων δικτύων ενάντια στη λογική της καπιταλιστικής αγοράς. Είναι μια επιλογή ανοιχτή, δημόσια και κοινωνική που δομεί τους όρους ύπαρξης αυτόνομων και αλληλέγγυων κοινοτήτων. Αυτή η θεματική που περιλαμβάνει ένα πλήθος εγχειρημάτων από την κοινή στέγαση μέχρι την κοινή εργασία αποτελεί και τον πυρήνα της δεύτερης θεματικής του φεστιβάλ για εμάς.
Η απομεγέθυνση της κλίμακας της οικονομίας χάριν πιο λειτουργικών και ορθολογικών επιλογών ζωής περνάει μέσα από τους αγώνες για τη γη και την ελευθερία που είναι και η τρίτη προτεινόμενη θεματική. Από την καταστροφική εξόρυξη μεταλλευμάτων ως τα τεράστια πάρκα ανεμογεννητριών και από τα εργοστάσια καύσης μέχρι τα φαραωνικά φράγματα, η καπιταλιστική ανάπτυξη σκοτώνει το παρόν και αφανίζει το μέλλον.
 
Περισσότερες πληροφορίες και πρόγραμμα fest 2012