Στέγη. Γη. Δουλειά. Ψωμί. Υγεία. Εκπαίδευση. Δικαιοσύνη. Δημοκρατία. Ελευθερία. Ειρήνη. Με αυτά τα αιτήματα, την Πρωτοχρονιά του 1994, το κίνημα των Ζαπατίστας, αποτελούμενο από ντόπιους κάτοικους της δασικής και ορεινής επαρχίας Τσιάπας του Μεξικού, ξεκινά αποφασιστικά και αιφνιδιαστικά τον ένοπλο αγώνα, για να διεκδικήσει όλα όσα τους στέρησαν διαδοχικά, οι κυβερνήσεις της χώρας τους για παραπάνω από εβδομήντα χρόνια. Όρθωσαν το ανάστημα τους μπροστά στους δυνάστες τους, που τους είχαν μετατρέψει σε σύγχρονους δούλους.

Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι τα έχουν καταφέρει. Με βασικό πλεονέκτημα την αλληλεγγύη και τους δυνατούς δεσμούς τόσο μεταξύ τους, όσο και με τη μητέρα γη, με μεθοδικότητα, οργάνωση και πολλή δουλειά, λειτουργούν πλέον σήμερα πολλές αυτόνομες πλέον Ζαπατίστικες κοινότητες, με τους ανθρώπους τους να ζούνε σε πολύ καλύτερες συνθήκες έχοντας την δουλειά τους, καλλιεργώντας τη γη τους, εξάγοντας τα προϊόντα τους, προσφέροντας ασφάλεια και εκπαίδευση στα παιδιά τους. Οι Ζαπατίστας πάλεψαν και κέρδισαν την αυτάρκεια τους και την ελευθερία τους. Οι γηγενείς κάτοικοι της πιο ξεχασμένης άκρης του Μεξικού, οι «κακομοίρηδες» ιθαγενείς, οι φτωχότεροι των φτωχών, μας δείχνουν πως μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας είναι εφικτή. Με επιρροή πλέον σε ολόκληρο το κόσμο, η επέκταση τους τόσο κοινωνικά όσο και γεωγραφικά, είναι παροιμιώδης.

Αξίζει να σημειωθούν οι επτά αρχές που διέπουν την κοινωνία τους: Προτείνουμε και δεν επιβάλλουμε. Υπακούμε και δεν διατάζουμε. Υπηρετούμε και δεν υπηρετούμαστε. Πείθουμε και δεν νικάμε. Εκπροσωπούμε και δεν υποκαθιστούμε. Οικοδομούμε και δεν καταστρέφουμε. Παραμένουμε χαμηλά και δεν κοιτάμε ψηλά.

Φέτος, για πρώτη φορά, οι Ζαπατίστας αποφάσισαν να κάνουν το γύρο του κόσμου και να ταξιδέψουν στις 5 ηπείρους. Αποφάσισαν να γνωρίσουν από κοντά, άλλους τόπους και λαούς. Να πάρουν και να δώσουν. Να μάθουν και να διδάξουν. Επιδιώκουν να ανοίξουν δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν. Με απόλυτο ρεαλισμό αλλά και ελπίδα, ερωτηθείς για το γύρο του κόσμου είπε ένας εκπρόσωπος τους πρόσφατα:

«Βλέπουμε και ακούμε έναν κόσμο άρρωστο στην κοινωνική του ζωή, κατακερματισμένο σε εκατομμύρια ανθρώπους, αποξενωμένους μεταξύ τους, απορροφημένους στην προσπάθεια τους για ατομική επιβίωση, ενωμένους όμως κάτω από τον ζυγό της καταπίεσης από ένα σύστημα που είναι διατεθειμένο να κάνει τα πάντα προκειμένου να ικανοποιήσει τη δίψα του για κέρδη, ακόμα κι όταν ο δρόμος του αντιστρατεύεται την ίδια την ύπαρξη του πλανήτη Γη»

Αν όλα πάνε καλά με το ταξίδι τους και την έλευση τους στην Ευρώπη, η παραμονή τους στην Ελλάδα, και πιο ειδικά στη Θεσσαλία, έχει κλειδώσει και θεωρείται δεδομένη. Υπάρχουν συμπολίτες μας που θέλουν να τους υποδεχτούν. Να τους γνωρίσουν. Να συζητήσουν μαζί τους, να τους δείξουν τα πολλά προβλήματα του τόπου μας και στο τέλος γιατί όχι, να γελάσουν και να τραγουδήσουν μαζί τους.

Καλούμε σε ανοικτή συνάντηση την Τρίτη 8 Ιουνίου και ώρα 20:30, στο ξύλινο θεατράκι παραποταμίως, πίσω από το Μουσείο Τσιτσάνη, στα Τρίκαλα. Θέμα συζήτησης: η αξιολόγηση μιας οργανωμένης υποδοχής των Ζαπατίστας στον τόπο μας.

Ανοιχτή Συνέλευση Τρικάλων για την Υποδοχή των Ζαπατίστας