ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!

Συνάντηση άμεσης δράσης και δημοκρατίας – ΑΠΘ 5/6/7 Σεπτεμβρίου ΔΕΘ 2011

Αναδημοσίευση από το:  http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1321744

Κάλεσμα σε συνάντηση άμεσης δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη
Το κίνημα των πλατειών που ξετυλίχτηκε μετά τα γεγονότα στην Β. Αφρική και από τα επακόλουθα στη Ισπανία ανέδειξε την παρουσία του σύγχρονου υποκειμένου που ανέλαβε με την παρουσία του να βάλει άλλους όρους στον κοινωνικό πολιτισμό και οικονομικό ανταγωνισμό που επιβάλει ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ζήσαμε πολλές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την παρουσία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από όλο το φάσμα των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σε αυτές όσο παραδοσιακή ήταν η κάθοδος του κόσμου στους δρόμους άλλο τόσο ήταν και η απόσυρση του από αυτούς. Από καιρό διαφαινόταν πως όλος ο παλιός κόσμος της “αντίστασης” είχε φτάσει στα όρια του. Η επίθεση της κυριαρχίας ήταν τόσο καταιγιστική και τόσο ολοκληρωτική που μέσα από απειλές ( δανεισμός ή καταστροφή ) και μονόδρομους ( ΔΝΤ ή Χάος ) αποστερούσε κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης από τους επαγγελματίες εκπροσώπους των εκμεταλλευομένων. Η αυθόρμητη κάθοδος του κόσμου στις πλατείες έκανε την κρίση ακόμη πιο έντονη. Μετέτρεψε πολύ γρήγορα την κρίση από οικονομική και πολιτική σε πολιτειακή. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα ως μία ολότητα κοινωνικής οργάνωσης που διατρέχει όλο το εύρος των δραστηριοτήτων: πολιτικών, εργατικών, εκπαιδευτικών, δημοτικών κλπ δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα. Οι πλατείες απαίτησαν άμεση δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Το ζήτημα ετέθη και τίποτα δεν μπορεί πια να προχωρήσει χωρίς να λάβει υπόψιν του το βαθύ νόημα που αναδύθηκε στην Ελλάδα και στην Ευρώπη από το κίνημα των πλατειών. Το ρήγμα είναι γεγονός έστω και αν βάλθηκαν πολλοί νεκροθάφτες του παλαιού κόσμο, εντός και εκτός των πλατειών, να το ορίσουν στα όρια τους και αυτό το ρήγμα είχε δύο μεγάλους αποδέκτες. Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικαλιστικά τους παραρτήματα στο σύνολο τους. Η απαίτηση των πλατειών για την συμμετοχή του καθενός/μίας ως άτομο με ένα απλό ανεπιτήδευτο και πηγαίο τρόπο έστελνε όλες τις οργανωτικές δομές της πολιτικής πλατφόρμας και της οργανωτικής φόρμουλας των ειδικών στο κέντρο των πλατειών, αυτή την φορά όχι σαν σανίδα σωτηρίας και ελπίδας διεξόδων, αλλά ως κατηγορούμενους για το διαρκές έγκλημα που διέπρατταν και διαπράττουν στο όνομα και σε βάρος των καταπιεσμένων.

Η άλλη πρόταση στο προσκήνιο
Για εμάς που συμμετείχαμε από τις πρώτες μέρες στο κίνημα αυτό, έχουμε συνειδητοποιήσει πως δεν αρκεί να μείνουμε στην κατηγορία και στην άρνηση του παλιού κόσμου. Οφείλουμε εδώ και τώρα να βάλουμε τα θεμέλια μιας άλλης πρότασης που να εμπεριέχει ό,τι πιο ριζοσπαστικό ανάσανε αυτό το διάστημα απ΄τον ελεύθερο αέρα των πλατειών. Για τον λόγο αυτό και εν όψει της Διεθνής Έκθεσης Θεσσαλονίκης στις 10 Σεπτεμβρίου αποφασίσαμε να διοργανώσουμε ένα τριήμερο μιας μεγάλης κοινωνικής διαβούλευσης θέτοντας τρεις άξονες – θεματικές. Όχι για να θεωρητικοποιήσουμε την άρνηση μας, αλλά για να ξεκινήσει εκείνη η συλλογική διαδικασία που να απαντά άμεσα και θετικά σε στόχους πραγματοποιήσιμους για τα “μικρά” και τα “μεγάλα” που αφορούν την ζωή μας και την κοινή μας συνύπαρξη με όρους ισότητας και ελευθερίας ( οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ).

1η Θεματική: Δευτέρα 5/9 Άμεση Δημοκρατία
Στο απαξιωμένο πολιτικό και κομματικό σύστημα η αμεσοδημοκρατική διέξοδος μπορεί να αποτελέσει το σύγχρονο ριζοσπαστικό πρόταγμα αρκεί να αντιληφθούμε τα προφανή. Δηλαδή ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική ή απλά πολιτική αλλά πολιτειακή που φτάνει στον πυρήνα του ίδιου του συστήματος εκμετάλλευσης. Το πρόταγμα της οριζόντιας κοινωνικής οργάνωσης μέσα στο οποίο κατοικοεδρεύει η άμεση δημοκρατία δεν έρχεται για να προσθέσει μια ακόμα κριτική στο υπάρχον αλλά για να το καταργήσει. Για αυτό η άμεση δημοκρατία δεν είναι μια “καλή” διαδικασία λήψης και εφαρμογής αποφάσεων για μια δεδομένη στιγμή, συνήθως για τα “μικρά” και “εύκολα” ζητήματα. Έχει να κάνει με όλη την κοινωνική οργάνωση στο βάθος και στο εύρος της είτε αυτό αφορά τη γεωργία, είτε την υγεία, είτε την εκπαίδευση , είτε την ενέργεια, είτε το νερό, τα σκουπίδια, είτε τους δημόσιους χώρους, την οργάνωση των γειτονιών, των κοινοτήτων, των δήμων, των πόλεων. Η άμεση δημοκρατία είναι πολίτευμα, είναι οριζόντια κοινωνική σχέση που ανοίγει χώρους ανταγωνιστικούς με οτιδήποτε εμποδίζει τον άνθρωπο από την δυνατότητα του να αποφασίζει αυτός για τον εαυτό του χωρίς καμία μεσολάβηση αντιπροσώπευσης.

2η Θεματική: Τρίτη 6/9 Κοινωνική & αλληλέγγυα οικονομία
Απέναντι στην εμπορευματοποίηση και τον εκχρηματισμό μπορούμε εδώ και τώρα να ανιχνεύσουμε την δυνατότητα μιας άλλης οικονομίας χωρίς μεσάζοντες και χωρίς καταστροφικές συνέπειες για την φύση και τον άνθρωπο, έξω από την λογική της συσσώρευσης και τις καθολίκευσης του κέρδους. Ανοίγοντας δυνατότητες άμεσων και πρακτικών λύσεων σε όλο των κύκλο της οικονομίας. Αυτός ο κύκλος έχει να κάνει με την παραγωγή, την ενέργεια, την διανομή και τα απόβλητα. Βασική προϋπόθεση είναι η πλήρης και κάθετη απόρριψη του καταναλωτισμού της γρήγορης απόδοσης που ευνοούσε όχι των άνθρωπο αλλά την κερδοφορία των οικονομικά επικυρίαρχων ( ο χρόνος είναι χρήμα ). Η φρενίτιδα της κατανάλωσης και της ανάπτυξης για την ανάπτυξη είχε τρεις ουσιώδες συνέπειες:
α) Την ενσωμάτωση του συνόλου του πληθυσμού στην λογική του εμπορεύματος δημιουργώντας εναλλασσόμενα και εφήμερα lifestyle ( παλαιότερα μαζικά σήμερα ala-carte ). Η ιδιομορφία αυτού του τρόπου ζωής είναι πως παύει το παραγόμενο προϊόν να υποστηρίζει τις ανάγκες του ανθρώπου και είναι ο άνθρωπος πια που υποστηρίζει την ύπαρξη του εμπορεύματος.
β) Την καταστροφή της γεωργίας την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων για τις ανάγκες μιας “ανάπτυξης” που αποτιμάται σε τεράστιες οικολογικές καταστροφές. Την πλήρη διαταραχή της διατροφικής αλυσίδας και την συσσώρευση αδιανόητου όγκου σκουπιδιών λόγω της τεχνητής κατασκευής προϊόντων με τον προορισμό της σύντομης χρήσης. Ο κύκλος της παραγωγής ολοένα και περισσότερο τείνει στο να φτιάχνει και να πουλάει εκ των προτέρων σκουπίδια. Αν σ αυτό προσθέσουμε και τις ενεργειακές ανάγκες του καταναλωτισμου καταλαβαίνουμε γιατί σήμερα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τα σκουπίδια που παράγουμε, γιατί ερημώνονται περιοχές γύρω από τις μονάδες παραγωγής ενέργειας, γιατί οι υδάτινοι πόροι εξαντλούνται με εκθετικούς ρυθμούς. Επιπλέον τα γεωργικά προϊόντα ανταποκρίνονται στις βιολογικές ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού εικονικά και όχι πραγματικά γιατί ο κύριος όγκος τους “φαίνεται” αλλά δεν “είναι”. Απ΄τα υβρίδια, τα μεταλλαγμένα, τα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα και τις ορμόνες, στην παχυσαρκία, στην φαρμακοληψία, και στα χειρουργία . Από τον φάυλο κύκλο της διατροφής στον φαύλο κύκλο της υγείας.
γ) Στην άνοδο της ιδιώτευσης ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την εξάπλωση της εμπορευματοποιημένης ζωής . Σε αυτό τον εφιάλτη ανοίγονται άλλοι δρόμοι τα λεγόμενα ρήγματα στην “ανάπτυξη” της αγοράς. Είναι ο επανακαθορισμός της παραγωγής και της οικονομίας ως ένα μέρος της ανθρώπινης δραστηριότητας και όχι ως κύριος προορισμός και σκοπός. Είναι η δημιουργία μικρών και οριζόντιων δικτύων που αφορούν όλο τον κύκλο της οικονομίας και που στοχεύουν στην λιτή και αξιοπρεπή ικανοποίηση των αναγκών μας. Είναι η επιστροφή στα βασικά η επιστροφή δηλαδή στον ανθρώπινο άνθρωπο. Οι περιαστικές καλλιέργειες, η διανομή προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, η σύνδεση των αγροτών και των καταναλωτών σε μια οριζόντια διαδικασία, η ανταλλαγή υπηρεσιών και προϊόντων, η χαριστικότητα, οι κοινωνικές κουζίνες, η επανοικειοποίηση δημόσιων χώρων μπορούν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο αλληλεγγύης που λογαριάζει τα πάντα και για όλους και όλες, ισότιμα. Ο θεσμός της πλατείας ως η συνθήκη της αντίστοιχης κοινωνικής διαβούλευσης διαλύει οριστικά της συντεχνιακές “λύσεις” του παλιού κόσμου και οριζοντιώνει όχι μόνο την οργάνωση των αναγκών μας αλλά και όλο το φάσμα των προϋποθέσεων που αυτές απαιτούν. Αν ο πλούτος είναι κοινωνικός τότε όλα τα ζητήματα και τα προβλήματα του θα λυθούν κοινωνικά μέσα από μια ενιαία διαβούλευση.

3η Θεματική: Τετάρτη 7/9 Υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών
Το κράτος καταχρώμενο τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά καθόριζε όλους τους όρους παραγωγής και διανομής τους προκειμένου να αποσπάσει την απαιτούμενη συναίνεση των εκμεταλλευομένων. Μέσα από την φορολογία και την άμεση πληρωμή αναδιένιμε ένα ελάχιστο ποσοστό από τον παραγόμενο πλούτο προκειμένου ο εργαζόμενος να έχει ένα μισθό, μια σύνταξη, μια ασφάλιση, μια περίθαλψη. Σήμερα όλα αυτά δεν περικόπτονται απλά αλλά αίρονται. Ζούμε σε καθεστώς εξαίρεσης και όλες αυτές οι μικρές και μισερές απολαβές οδηγούνται άρον άρον στους κανόνες της αγοράς. Το κράτος αποδρά ως προς την υποχρέωση που του όριζε η συναίνεση, τις διαλύει μονομερώς και κάνει τα πάντα για να επιβληθούν οι όροι της αγοράς. Η μόνη ζωντανή λειτουργία που του απέμεινε είναι αυτή της καταστολής. Πουλάει τα πάντα γιατί οι ανάγκες της αγοράς απαιτούν να πάρουν στα χέρια τους όχι μόνο της ικανότητες της ανθρώπινης δραστηριότητας αλλά και τις ίδιες τις βιολογικές ανάγκες του ανθρώπου. Δημιουργείται έτσι ένας ασφυκτικός κλοιός σε ό,τι είχε αφεθεί να κινείται ως δικαίωμα στα όρια της ανοχής μεταξύ κράτους και κοινωνίας. Οι μεταφορές, η ενέργεια, η επικοινωνία, το νερό, ο ορυκτός πλούτος, οι αιγιάλειες ζώνες, η υγεία, η παιδεία όλα μαζί αλέθονται στο σκουπιδιάρικο της αγοράς για να καταλήξουν στην χωματερή της ανθρώπινης απαξίας. Ανάχωμα σε αυτά είμαστε μόνο εμείς και κανένας άλλος. Μπορούμε να σταματήσουμε το ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών καθιστώντας τα αυτή τη φορά πραγματικά δημόσια και όχι δήθεν δημόσια και κατ ουσίαν κρατικά. Μπορούμε να ξεκινήσουμε και να δημιουργήσουμε εκείνα τα παραδείγματα που θα απλώσουν την αντίσταση ξεκινώντας από την επανοικειοποίηση της διαχείρισης του νερού στην Θεσσαλονίκη σταματώντας στην πράξη την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και καθιστώντας την υπόθεση του νερού υπόθεση όλων των εμπλεκομένων: εργαζόμενων στην ύδρευση, κατοίκων των υδάτινων πηγών και πολιτών καταναλωτών. Και σταματώντας στην πράξη την προσπάθεια των εταιρικών συμφερόντων στην εξόρυξη χρυσού στη βόρεια Χαλκιδική αναδεικνύοντας τις τοπικές κοινότητες και τους κατοίκους ως τους άμεσα εμπλεκόμενους άρα και τους άμεσα πρωταγωνιστές στην απόφαση του τόπου και της ζωής τους.
“Η ορμή μας, δυναμική και ειρηνική, θα σαρώσει κάθε εμπόδιο που ορθώνεται ενάντια στην απέραντη επιθυμία για ζωή, επιθυμία που τρέφει αναρίθμητους ανθρώπους που γεννιούνται και ξαναγεννιούνται με κάθε καινούργια μέρα. Ο κόσμος που έχουμε να χτίσουμε θα ξεριζώσει τον κόσμο που καταστρέφει τον εαυτό του. ” R. Vaneghiem
Με αυτή την ελπίδα και οδηγό σας καλούμε σε αυτή την τριήμερη συνάντηση άμεσης δημοκρατίας και προτάσεων άμεσης δράσης και εφαρμογής στις 5-7 Σεπτεμβρίου του 2011 στην Θεσσαλονίκη – Ελλάδα. Η συμβολή σας στην προσπάθεια είναι παραπάνω από σημαντική.
Ανοιχτή συνέλευση για την “Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας 2011”