Είναι πράγματι εξοργιστικό, αυτοί που συντελούν στο ξεπούλημα των υποδομών της χώρας να διοργανώνουν κάθε λίγο και λιγάκι ενημερωτικές ημερίδες για το λαμπρό “ενεργειακό μέλλον” που μας περιμένει αφού θα έχουμε παραδώσει τον έλεγχο των ενεργειακών μας πόρων στην διεθνή μαφία των εταιρειών ενέργειας και στους ντόπιους συνεργάτες τους!

Την Παρασκευή λοιπόν, ο “περιοδεύων θίασος για το μέλλον της ενέργειας” έρχεται για μια παράσταση στο Ρέθυμνο!

Η σύνθεση των μελών του είναι σχεδόν πάντα ίδια με μικρές παραλλαγές ανάλογα με τους τοπικούς διοργανωτές των ημερίδων. Στόχος η χυδαία προπαγάνδιση ενός αναπτυξιακού μοντέλου που όπου εφαρμόστηκε έφερε ακόμα μεγαλύτερες ανισότητες και τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή.

Στο Επιμελητήριο Ρεθύμνου, εκτός από τους γνωστούς υπέρ των βΑΠΕ τοπικούς και περιφερειακούς παράγοντες, θα μιλήσει ο υπουργός καταστροφής του Περιβάλλοντος με πρόσχημα την ανάπτυξη της Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης και ο πρόεδρος της ΡΑΕ Νικος Μπουλαξής.

Κύριο θέμα οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, οι θερμικές μονάδες και οι Ενεργειακές Κοινότητες.

Διατρέχοντας ωστόσο τις ωραίες γενικολογίες στο Δελτίο Τύπου, η ουσία βρίσκεται στην τελευταία πρόταση όπου: η “υλοποίηση της στρατηγικής για τη βιώσιμη ανάπτυξη καθιστά την Κρήτη ενεργειακό κόμβο”.

Και ο πλέον ανυποψίαστος καταλαβαίνει πώς συνδέεται το μέλλον της ενέργειας με το μέλλον που επιφυλάσσουν για την Κρήτη.

Βουνά γεμάτα ανεμογεννήτριες, αντλησιοταμιευτήρες, δίκτυα υψηλής τάσης να διατρέχουν το νησί ζωσμένο με καλώδια διασύνδεσης και αγωγούς αερίου, περικυκλωμένο από θαλάσσης με πλατφόρμες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων!

Δώσαν τα βουνά στις αιολικές εταιρείες για να μειωθούν υποτίθεται οι ρύποι από την καύση πετρελαίου. “Ανακαλύπτουν” στη συνέχεια ότι το ασταθές και τυχαίο ρεύμα που παράγουν οι ανεμογεννήτριες έχει μηδαμινή συμμετοχή στην ηλεκτροδότηση. Τότε, αποφασίζουν να ξεκοιλιάσουν τα βουνά για να κατασκευάσουν αντλησιοταμιευτήρες παίρνοντας τα νερά μας για να “αποθηκεύουν” την ενέργεια. Έπειτα, κάνουν την θάλασσα οικόπεδα και τα πουλάνε στις πετρελαϊκές εταιρείες ενώ υποτίθεται ότι βουνά, νερά, βλάστηση και πουλιά θυσιάστηκαν για να μειωθεί η χρήση του πετρελαίου. Τέλος, πουλάνε τα λιγνιτωρυχεία και τα εργοστάσια της ΔΕΗ που αποδεικνύονται “φιλέτα” για τους επενδυτές ενώ, όσο ανήκαν στη ΔΕΗ ήσαν επικίνδυνα για το περιβάλλον και έπρεπε να κλείσουν!

Κάποιοι όμως ήξεραν. Το 2014, σε άρθρο του με τίτλο “Η αλήθεια για το μέλλον της αγοράς ηλεκτρικού ρεύματος” ο τότε πρόεδρος της ΡΑΕ, Ν. Βασιλάκος έγραφε: “Καθώς η δημιουργία ενός ενιαίου μοντέλου αγοράς στην Ευρώπη προχωρεί με ταχύτατους ρυθμούς … η ΔΕΗ πρέπει να παύσει να έχει την αποκλειστική πρόσβαση και εκμετάλλευση των φθηνών εγχώριων ενεργειακών πόρων (λιγνίτες – νερά)“… “ώστε να είναι δυνατή η ανάπτυξη “βιώσιμων συνθηκών ανταγωνισμού”.

Σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ, η “βιωσιμότητα” αφορά τις μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, κι όχι την κοινωνία που προσπαθούν να την παγιδέψουν και να την εξαπατήσουν για άλλη μια φορά με το τυράκι των “ενεργειακών κοινοτήτων”, των “ενεργειακών συνεταιρισμών” ή όπως αλλιώς ορίζεται να βγάλουμε τα μάτια με τα ίδια μας τα χέρια, στο πλαίσιο της ενωμένης ευρωπαϊκής αγοράς ενέργειας. Θύματα της κερδοσκοπίας στις τιμές του ρεύματος και ταυτόχρονα συνένοχοι στην εξάπλωση της ενεργειακής φτώχειας.

Όσο για την “περιβαλλοντική προστασία”, μόνο ως δείγμα απροκάλυπτης κοροϊδίας και κυνισμού θα μπορούσε να θεωρηθεί όταν το μέλλον ενός τόπου κρίνεται με μέτρο τα συμφέροντα των αγορών.

Σήμερα, σε ολόκληρη τη χώρα οι τοπικές κοινωνίες ξεσηκώνονται κατά της εγκατάστασης αιολικών. Από τα Άγραφα, το Βέρμιο, την Σαμοθράκη μέχρι την Κάρυστο, τις Κυκλάδες, την Μάνη και την Κρήτη που οι κάτοικοί της εδώ και χρόνια αγωνίζονται για ελεύθερα βουνά χωρίς αιολικά.

Κι ωστόσο, μια δράκα ζηλωτών της “πάση θυσία” ανάπτυξης της αγοράς ενέργειας και της προσαρμογής στους κανόνες της ενεργειακής ένωσης, ξεπουλάνε τα πάντα, προφανώς όχι για καλό του τόπου όπως διατείνονται. Συμμετέχουν σε ενεργειακούς σχεδιασμούς εγκληματικούς για το περιβάλλον και την πραγματική οικονομία, σε βάρος και ερήμην της κοινωνίας, σε βάρος των πραγματικών αναγκών και των παραγωγικών δυνατοτήτων κάθε τόπου.

Ας λάβουν όμως σοβαρά υπόψη: Έχει και του λαού η υπομονή τα όριά της. Τα σχέδιά τους θα μείνουν στα χαρτιά!