Στη Γαλλία υπάρχουν περισσότερες από 500 ενώσεις (ΑΜΑΡ) όπου περίπου 1.000 παραγωγοί φέρνουν βιολογικά προϊόντα, μέσω εναλλακτικών δικτύων, απευθείας στη γειτονιά, με σχεδόν μηδενικό κόστος συναλλαγής, καλύπτοντας ήδη 70 χιλιάδες καταναλωτές. Το πιο γνωστό ΑΜΑΡ στο Παρίσι είναι το «Αλληλέγγυο Κολοκύθι». Τα προϊόντα του στοιχίζουν 20% λιγότερο απ’ ό,τι στις λαϊκές αγορές. Η γεωργία της εγγύτητας και τα κινήματα των τοποφάγων αναπτύσσονται ταχύτατα σ’ όλη την Ευρώπη. Η Βρετανία, ας πούμε, στο πλαίσιο του κινήματος «Πόλεις σε μετάβαση» και στην Ισπανία με πιο χαρακτηριστικό το «Xarxa de consum solidari» της Βαρκελώνης. Στόχος τους, η δίκαιη τιμή μέσω της επανατοπικοποίησης των διατροφικών συναλλαγών. Οποιος δεν έχει να πληρώσει τα προϊόντα μπορεί να παρέχει ανταλλακτική εργασία στην παραγωγή και στη διανομή.

Πώς ορίζεται η Κοινωνική Οικονομία; Ο ορισμός είναι δύσκολος. Αναφερόμαστε στον (υπό ευρεία έννοια) τρίτο τομέα της Οικονομίας και τα όρια ανάμεσα στους τομείς δεν είναι πάντα ευδιάκριτα.Ο πρώτος τομέας αφορά στην ιδιωτική εμπορευματική οικονομία, δηλαδή τις επιχειρήσεις που λειτουργούν με σκοπό το κέρδος.Ο δεύτερος τομέας αφορά στη δημόσια ή κρατική οικονομία, που το κράτος ή άλλες μονάδες προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες με αναδιανεμητικό χαρακτήρα. Ο τρίτος τομέας, λοιπόν, αφορά στο ευρύ πεδίο της αλληλέγγυας οικονομίας. Είναι μια οικονομική δραστηριότητα που ξεκινάει «από κάτω». Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μια πρωτοβουλία των πολιτών («οικονομία των πολιτών», δηλαδή από τους πολίτες και για τις ανάγκες αυτών) που δεν αποσκοπεί στο κέρδος. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια «οικονομία των (πραγματικών) αναγκών». Θα μπορούσαμε να τονίσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά της για να γίνει πιο αντιληπτό: Η εκούσια συμμετοχή των ατόμων και η δημοκρατική έκφρασή τους είναι το πρώτο. Η λειτουργία στο πλαίσιο της κοινωνίας και της κάλυψης των αναγκών των πολιτών, αναδεικνύει το δεύτερο χαρακτηριστικό, δηλαδή την αλληλεγγύη. Στόχος της κοινωνικής οικονομίας δεν είναι η κατανάλωση ως αυτοσκοπός αλλά η κάλυψη κατ’ αρχήν βασικών αναγκών, μέσω ισοδίκαιης κατανομής των πόρων και σχέσεων αλληλεγγύης. Επίσης, θα πρέπει να τονίσουμε ότι είναι μια οικονομία ήπιων ανθρώπινων και οικολογικών ή αειφορικών μεγεθών, που δραστηριοποιείται σε μικρό τοπικό επίπεδο. Τέλος, εκφράζει μια άλλη ηθική, δηλαδή ένα άλλο αξιακό σύστημα διαφορετικό από το σύστημα αξιών της καπιταλιστικής κερδοσκοπικής οικονομίας.

Η Πολιτική Οικονομία μελετά το σύνολο των οικονομικών ενεργειών που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ανθρώπων που συμβιώνουν σε μια πολιτεία, δια της παροχής αγαθών , ή παροχής υπηρεσιών . Συνεπώς φορέας αυτής είναι η ίδια η Πολιτεία (κράτος).

Η Πολιτική Οικονομία μελετά το σύνολο των οικονομικών ενεργειών που αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ανθρώπων που συμβιώνουν σε μια πολιτεία, δια της παροχής αγαθών , ή παροχής υπηρεσιών . Συνεπώς φορέας αυτής είναι η ίδια η Πολιτεία (κράτος).

Αφιερωμένη στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία ήταν η εκπομπή “Καταλύτης” της ΕΤ3 τις 14-12-2012 . Η Χριστίνα Σιγανίδου συζητά με τον διευθυντή Συνεταιρισμών Ευρώπης Κλάους Νίντερλεντερ για τις δυνατότητες της Ελλάδας να βοηθήσει η ίδια τον εαυτό της μέσα από ένα ανανεωμένο συνεταιριστικό κίνημα και εξετάζει με τον Ισπανό ευρωβουλευτή Ραούλ Ρομέβα το παγκόσμιο παράδειγμα του συνεταιρισμού Μοντραγκόν, της 10ης ισχυρότερης βιομηχανίας της Ισπανίας. Επίσης, μιλάει με τον διευθυντή του Δικτύου ΚΑΠΑ Λουκά Μπρέχα, από τα Ιωάννινα, για τις προσπάθειες που γίνονται το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα, ενώ διερευνά κάποια από τα κινήματα, που δρουν στη χώρα μας (Κ.Α.Π.Α., ΚοιΝο, αγροτικό παντοπωλείο Καλαμαριάς, Σ.Πα.Με).